woensdag 26 oktober 2011

Over het spreken van mijn Waarheid... ;-)

Dat vanuit de Nieuwe Energie steeds meer gevraagd wordt om scherp te zijn, werd mij onlangs - met een dikke knipoog van Spirit - weer eens fijntjes duidelijk gemaakt. Ik werd geconfronteerd met een oud gedachtenpartoon, mijn eigen dogmatisch denken, waar ik dat totaal niet had verwacht. Het volgende deed zich voor.

Een lieve cliente mailde voor een afspraak. Ik antwoordde haar dat ze van harte welkom was. Tegelijkertijd ging door mijn hoofd: 'Wanneer ga je nu eens Mediumschap doen?' We hebben immers alle antwoorden in ons besloten liggen... Waarbij het gevoelige mensen vaak zorgvuldig is afgeleerd om ook naar die antwoorden te luisteren, die stem diep van binnen, dat diepe gevoel.

Nu is het zo dat veel, zo niet alle, van mijn clienten, minstens zo gevoelig zijn als ik. Echter in de aanpassing aan het rationele 3D bestaan, zijn ze, net als ik ooit, het contact daarmee in meer of mindere mate kwijtgeraakt. Wanneer je hier komt, is mijn enige intentie dan ook dat jij weer in je kracht komt te staan, weer tot jezelf mag ontwaken. En die prachtige gevoeligheid is daar - in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt - een belangrijk onderdeel van :-).

Hoewel ik dit altijd deel, zeg ik er niet expliciet bij 'je bent zelf een medium! Doe jezelf een plezier en ontwikkel je vermogens! Ontwaak tot jezelf! Ik ondersteun je er graag bij en deel graag mijn ervaringen, leermiddelen en tools met je.' Waarom niet? En daar komt 'ie: vanwege de gedachte die ik daarachter voelde: Nee, dat is iets waar je zelf achter moet komen, anders ben ik niet zuiver, stuur ik iemand een bepaalde richting op. En dat wordt dan weer uitgelegd als commercieel, of bezig je eigen activiteiten te vullen, etc. etc.. En dus luisterde ik naar deze gedachte en zei ik in plaats daarvan 'voel zelf wat bij je past, waar je blij van wordt.' Ook waar hoor en ook erg spiritueel :-)....en tot voor kort dan!

Want, om terug te komen op mijn mail, moest ik eigenlijk wel lachen om de boodschap en besloot mijn antwoord af te sluiten met de ps: ennuh... wanneer ga jij nou eens mediumschap doen ;-)? Ik ken haar al langer en dacht 'dat kan wel'. Totdat, vlak voor ik wilde verzenden, mijn gedachten zich weer aandienden met als conclusie: 'ik haal het toch maar weg'. Althans, ook dat dacht ik!

Op de dag van haar sessie zat ik nog wat te werken en vlak voor haar komst, hoorde ik opnieuw: 'Wanneer ga je nu eens Mediumschap doen?' Ok, dacht ik, dan is het zo, dan is het toch echt de bedoeling dat ze dit te horen krijgt. Toen ze binnenkwam, vertelde ik haar eerst het verhaal van de mail, de ps die ik had weggehaald en dat ik het nu opnieuw te horen kreeg. Dus, zei ik, je weet dat ik hier normaal gesproken geen uitspraken over doe, maar ik moet dit blijkbaar tegen je zeggen!'

Ze keek me enigszins verbaasd aan en antwoordde, 'Ja, ik twijfel tussen Mediumschap en Trance-healing. Ik las het vanmorgen pas.' 'Je las het vanmorgen?', vroeg ik. 'Wat las je vanmorgen?' 'Nou jouw ps onderaan je mail.' 'Huh? Die had ik toch weggehaald?' Nee hoor, zei ze, maar ik heb hem niet eerder gezien. Pas vanmorgen toen ik nog even de tijd van onze afspraak controleerde. Toen ben ik verder gaan kijken'.

'Dat meen je niet!', zei ik. Ik was er echt heilig van overtuigd dat ik het weg had gehaald. Toen we het er later nog eens over hadden waren we allebei perplex! Vooral over hoe het allemaal 'klopte'! Pas op het moment dat ik 'besloot' om het werkelijk met haar te delen, 'zag' zij het! Wonderlijk!
En al helemaal als je weet wat ze me na de eerste cursusdag schreef, namelijk: 'Wat een prachtige dag was het zaterdag! Geweldige groep, top dat ik mee ben gaan doen... Voel nu al dat het vele deuren voor me openzet!'

... Slik! Wat een schellen vielen mij van de ogen! Wie ben ik met mijn gedachten om iemand een boodschap, welke dan ook te onthouden. Wat voel je je dan ineens weer nietig... En dankbaar! Dat dit naar mijn bewustzijn mocht komen. Niets voor me houden dus 'om wat men ervan denkt' om wat 'wel of niet zo hoort'! Een dogmatisch denken waar ik me totaal niet van bewust was en waar ik me dankzij deze prachtige ziel van kon losmaken!

'Vind er zelf niets van', zeg ik tegen cursisten, 'je bent slechts een hol vat, een doorgeefluik...' Ha, ha, ha... geweldig!!!

Van hart tot hart,
Germaine Domatilia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten