donderdag 17 november 2011

Uitdagend Nieuws uit de praktijk

De bereidheid om kwetsbaar te zijn,
is de poort naar je diepste kracht,
en juist het bouwen van pantsers
en het verhullen van je onzekerheid
brengen je onmacht zo duidelijk aan het licht.
Erik van Zuydam


Sinds de laatste nieuwsbrief (nb: oktober 2010) is er een hoop gebeurt in de praktijk. Ingelaste cursussen, interviews, een reis naar Egypte. Van alles vroeg aandacht, maar vooral een reis waarvoor ik de deur niet uithoefde, een reis nog dieper naar binnen... 

Met de instroom van de energie van het Christusbewustzijn, de energie van Liefde en Eenheid, word ook ik steeds verder uitgedaagd deze te belichamen en te gronden. Alles wat niet resoneert op deze trilling, wat niet meer past, wat oud is, wordt steeds duidelijker zichtbaar. Wat niet in Eenheid is, wordt uitvergroot en ik word er meer en meer toe uitgedaagd dit te zien, te herkennen en te transformeren. Zoals iedereen eigenlijk.

Wanneer je echter binnen de dualiteit, de polariteit weer kunt herkennen, kan dat een stuk gemakkelijker gaan. Immers met polariteit is niks mis, het is een natuurlijk verschijnsel dat zorgt voor beweging. Een natuurlijk fenomeen dat we overal om ons heen zien. In de beweging van de Aarde, de cycli van de natuur, de synchrone orde van het bestaan. De aanwezigheid van twee contrasterende principes, een plus en een min pool, mannelijk en vrouwelijk, Yin en Yang, samen in eeuwigdurende beweging, zonder oordeel. Het herkennen van de polariteit binnen de dualiteit kan je helpen de dualiteit te transformeren. Door oordelen, emoties en oude gedachtepatronen los te laten, kun je de beweging weer gaan zien die de ander je brengt. En daarmee het verborgen geschenk.

Polariteit weer herkennen vraagt moed. Moed, vertrouwen, overgave en loslaten. Woorden waar wij dol op zijn! Het oordeel loslaten over wat je 'overkomt', wat je raakt en uit balans brengt. En daar de zingeving, de verborgen lessen in te zien en tot je te nemen. 

Wanneer je oordelen, emoties en gedachtepatronen los kunt koppelen van je waarneming, creƫer je voor jezelf de ruimte om het geschenk te zien dat een gebeurtenis in zich draagt. Je wordt je weer bewust van de liefde waarin die prachtige zielen om je heen, samen met jou zijn afgedaald in deze bestaanswerkelijkheid om je te helpen ontwaken. Jou te helpen groeien op je pad. Door je in beweging te brengen. Deze zielen worden vaak belichaamd door partners, kinderen, familieleden, dierbare vrienden, collega's, ja zelfs je leidinggevende. Ofwel diegenen die dicht bij ons staan en ons precies daar kunnen raken waar we dat nou net niet willen. Die precies die emoties, verdriet of eenzaamheid aanraken, die je misschien graag nog even onder het tapijt had gehouden.

De kunst is dan los te komen van de emotie, deze te zien en zelfs te omarmen in plaats van hem weg te stoppen. De inzichten ervan tot je te nemen zodat je ruimte krijgt voor je gevoel. Dat diepe gevoel van binnen, in je Hart, de stem van je Ziel. Je hartsbewustzijn dat je altijd de goede kant op zal leiden en tot je spreekt in synchroniciteiten, de schijnbare toevalligheden in je leven.

De stem van je Hart leren onderscheiden van die van je gedachten, je ego. In je hoofd, een plek waar wij over het algemeen graag verblijven, vind je meestal geen antwoorden, wel vragen, veel vragen! Je denken kent alleen het verleden en denkt daar het antwoord te vinden. Los van het Weten van je hart geeft het denken chaos, onzekerheid en zoekt het controle. In je denken vindt je dan misschien een antwoord, maar of dat Waarheid is?

'Je hart, je gevoel, zal je nooit de verkeerde kant op leiden', hoor je mij vaak zeggen. 'Vertrouw op de stem van je hart, daar bevindt zich alle wijsheid'. Toch vinden wij luisteren naar ons hart op z'n zachtst gezegd niet altijd even gemakkelijk. Ikzelf vorm daarop geen uitzondering. Waarom? Omdat het je soms laat weten dingen te doen die raar zijn, niet passen, anders zijn. Je hart vraagt je namelijk te kiezen voor jezelf, voor jouw Waarheid. Uit liefde voor jezelf. En gaat daarin voorbij aan 'de gevestigde orde' en 'heilige huisjes', de bouwstenen van onze maatschappij. Dan je hart volgen, vraagt opnieuw moed. De moed om te luisteren naar en te vertrouwen op de stem van je hart. Overgave aan het grote geheel, waar je - of je wilt of niet - onlosmakelijk deel van uitmaakt. 

Wanneer je die moed echter vindt en gehoor geeft aan de soms schijnbaar bizarre grillen van je hart, datgene doet 'wat goed voelt' en waar je blij van wordt ongeacht hoe anderen daarover denken, je de moed opvat om je denken los te laten, dan zul je merken dat er een nieuwe wereld voor je opengaat. Een wereld waar die schijnbare toevalligheden - die wij vaak als zo bijzonder ervaren - eerder regel zijn dan uitzondering. Je energie gaat weer stromen, je komt in beweging.

Dan kun je weer zien dat de uitdagingen die het leven je biedt, bedoeld zijn om dat wat stagneert in beweging te brengen. Zonder oordeel. In vloeiende beweging terug naar het Weten van je Hart. Zodat jij steeds meer Licht kunt bevatten, steeds meer Liefde kunt belichamen. Het Licht en de Liefde die ieder van ons in zich draagt, diep verborgen in je Hart. Vertrouwend op Moeder Aarde om voor je te zorgen en in verbinding met Vader Hemel en al zijn schitterende Lichtwezens. Als kind tussen Hemel en Aarde zie, voel en her-inner je je weer wat je in wezen bent: Licht, Liefde, Waarheid.

Een diep innerlijk Weten van waaruit je dan eindelijk kunt gaan doen waar het allemaal om begon: het leven van je Leven, in verbinding, Bezield Leven, het brengen van jouw eigen stukje Hemel op Aarde... Wat een uitdaging!

Van hart tot hart,
Germaine Domatilia

Uitdagend Nieuws uit de praktijk, november 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten